Ooit zei Clay Shirky “It’s not information overload. It’s filter failure.“ Met deze stelling wilde Clay Shirky aantonen, dat we in de toekomst het probleem van een teveel aan informatie, konden oplossen door nieuwe filters uit te vinden en deze vervolgens te gebruiken. De nieuwe filters moeten het teveel aan informatie reduceren.
In zijn meeste recente posting “Situational overload and ambient overload” beweert Nicholas Carr, dat hij nog eens goed over deze stelling heeft nagedacht heeft, maar dat hij het er absoluut niet mee eens is. Carr beweert “It’s not information overload. It’s filter success.” Hij draait de stelling dus om en verkondigt dat filters het probleem van informatie overload alleen maar vergroten!
Carr onderscheidt twee vormen van informatie overload, namelijk situational overload en ambient overload. De eerste vorm van overload is het naald-in-de-hooiberg probleem. Je bent op zoek naar een bepaald stukje informatie die verborgen zit in een enorme berg aan informatie. Hoe ga je deze informatie in hemelsnaam vinden? Gelukkig hebben we dit probleem al meerdere malen kunnen tackelen. Denk aan de index en de voetnoten in een boek, het treinboekje dat je helpt met het vinden van de juiste aankomst- en vertrektijden en recentelijk natuurlijk Google. Hier ligt het probleem dus niet.
Het probleem ligt bij de tweede vorm van informatie overload, namelijk ambient overload. Carr omschrijft dit als informatie die onmiddelijk onze aandacht vereist: “that is of immediate interest to us”. Het is informatie vanuit onze sociale netwerken als Twitter, Facebook, aanbevelingen op Amazon, onze RSS feeds etc. Al deze realtime media versplinteren onze aandacht en hier hebben we nog geen oplossing voor gevonden.
We gaan nu een fase van het web in waar alles draait om onze Interest Graph (zie het gratis trendrapport We The Web). We willen alleen maar die informatie tot ons krijgen die ons interesseert. Alle overige informatie is ballast en hoeven we dus niet te zien. Nu moeten we veelal zelf nog moeite doen om deze interessante informatie te vinden. Maar er komen nu al steeds meer tools (=filters) op de markt die ons hierbij helpen, denk aan Siri, My6Sense, Hunch etcetera. Al deze tools pushen straks de informatie naar ons toe.
Klinkt goed toch? Maar niet volgens Carr, volgens hem zorgen deze nieuwe filters alleen maar voor nog meer ellende. Deze filters pushen nog meer informatie naar ons toe dan we al aan kunnen. Dus nog meer informatie overload. Het web is volgens hem een bodemloze put aan informatie. Er is altijd meer, meer, meer. Filters zullen dus ook altijd meer informatie opleveren. “When the amount of information available to be filtered is effectively unlimited, as is the case on the Net, then every improvement in the quality of filters will make information overload worse.”
Uiteraard heeft Carr een punt. Maar volgens mij gaat het slechts om een momentopname. Het is de pijn die we nu ervaren in een transitiefase. Van het Web of People naar het Web of the World. Linda Stone is het met mij eens. In een recentelijk interview dat wij met haar hadden vertelt zij hoe ook zij een transitie voor zich ziet. Deze groeipijnen gaan vanzelf weg. Uiteindelijk komen we in een fase terecht waarbij niet langer onze aandacht voortdurend versplinterd is en we zodoende een hogere kwaliteit van ons leven ervaren.
