Web 2.0 wordt als de beweging gezien die de consument haar stem heeft teruggeven. Lag voorheen de controle / macht veelal bij de bedrijven die dankzij de inzet van massamedia de consument tot aankoop wist te verleiden, met web 2.0 zou dit alles zijn veranderd. Conversatie-economie, transparantie, power to the people, allemaal gevleugelde kreten die duidelijk moesten maken dat het tij was gekeerd. Bedrijven moesten in hun schulp kruipen van angst bij al dit consumenten geweld.
Maar is dit nu werkelijk waar? Zijn bedrijven inderdaad bang voor de inspraak van de consument of lachen ze stilletjes in hun vuistje? Wie is er nu eigenlijk de baas? Deze vragen vormen de basis voor ons onderzoek Me the Media, waarin we kijken naar de effecten die o.a. web 2.0 hebben op het bedrijfsleven.
In dit kader stond vandaag een interessant artikel over zangeres Marié Digby op The Wallstreet Journal. Deze dame doet zich voor als de nieuwe popster die ontdekt is door YouTube. Haar video’s zijn inmiddels meer dan twee miljoen keer bekeken en haar akoestische vertolking van het nummer Umbrella wordt wereldwijd gedraaid. Nu blijkt dat haar optredens 1 groot toneelspel zijn. Meer dan anderhalf jaar geleden heeft ze reeds een contract getekend met een platenmaatschappij en via een uitgekiende virale marketingcampagne probeert ze nu door te breken. Niet beseffend dat ze haar fans van het eerste uur een loer voor de ogen draait.
De eerste kritische commentaren zijn dan ook niet uit de lucht gegrepen. “I know people want to believe the story is real. They want to think you can post a video to YouTube and a star is born. Don’t be so naive. Nobody gets this much attention by accident. Record promotors and “idol makers” have been doing this for decades. They pay people to get online and “create a buzz”, they pay people to view the video all day everyday so that it looks popular, until it is popular. Don’t you get it…it’s fake. Can the girl sing? Yes, so can 1 million other people.”
Terugkomend op de vraag wie nu eigenlijk de baas is, geeft bovenstaand voorbeeld denk ik een prima antwoord. De grote bedrijven hebben het spelletje door. Ook zij zijn inmiddels in staat om de web 2.0 beweging tot haar voordeel in te zetten. Dus wie lacht er nu het hardst?
Umbuuulla ? haha Lekkere uitspraak ook 😛