In een verhaal uit het boek Freakonomics van Steven Levitt en Stephen Dubner wordt verteld hoe een verkoper van belegde broodjes, niet langer zin heeft om iedere dag maar weer te moeten wachten op zijn klanten die hun broodje komen afhalen en afrekenen. Als proef laat hij alle broodjes achter in de hal van de bedrijven waar zijn klanten werken. Naast de broodjes staat een soort van spaarpot waarin de klanten het geld van de door hun genuttige broodjes moeten stoppen. Uiteindelijk blijkt dat de klanten gemiddeld 90 dollarcent voor een broodje over hebben. Natuurlijk zijn er mensen die niet betalen, de verkoper gaat er in totaliteit echter op vooruit. Hij krijgt meer geld binnen en hij is minder tijd kwijt.
Bovenstaand verhaal is de inspiratiebron geweest voor de Engelse band Radiohead om hun nieuwste album In Rainbows te verkopen tegen een prijs die de consument bereid is er voor te betalen. Op 2 oktober 2007 konden fans zich inschrijven voor het nieuwe album In Rainbows, dat op 10 oktober beschikbaar zou komen via de website van de band. De prijs die voor het album betaald moet worden is minimaal 45 eurocent (de kosten van een creditcard transactie). Het ligt aan de consument zelf hoeveel hij extra voor het album wil betalen.
Radiohead verwacht niet binnen te lopen met de verkoop van het nieuwe album, wel verwachten ze een grote spinoff met het geven van concerten. Prince had dit namelijk al eerder bewezen toen hij in september 2007 zijn nieuwe album 3121 gratis verspreidde via de Engelse krant Daily Mail. Binnen enkele dagen waren zijn 21 concerten uitverkocht.
Bovenstaande actie van Radiohead heeft er in ieder geval toegeleid dat ze wereldwijd voorpaginanieuws zijn geweest, hetgeen er in resulteerde dat hun website een van de drukst bezochte websites van Engeland werd. Mensen die onbekend waren met Radiohead, namen toch een kijkje op de website.
Een grote middelvinger wordt op deze wijze omhoog gestoken naar de grote platenmaatschappijen. De complete waardenketen wordt onderuit geschoffeld. De opbrengsten van de verkoop van hun nieuwe album komt direct in de zakken van Radiohead terecht. Geen platenmaatschappij zal er een eurocent van zien.
Het initiatief van Radiohead heeft ertoe geleid dat ook andere artiesten dit nieuwe businessmodel overwegen. Jamiroquai en Oasis hebben inmiddels aangekondigd om hun nieuwe album ook op deze wijze aan de man te brengen.
Op 12 oktober 2007 werd duidelijk dat Radiohead in een paar dagen tijd meer 1,3 miljoen albums via hun website had verspreid. Kanttekening hierbij is dat hun website meerdere malen niet te bereiken was. Het aantal van 1,3 miljoen had dus nog vele malen hoger kunnen lereren. Een derde van de mensen die het album downloade betaalde niets, veel mensen betaalden 20 dollar. Het gemiddelde lag op 8 dollar. Een simpele rekensom leert dat Radiohead dus in een paar dagen tijd 2/3 x 8 x 1.300.000 = 6.933.333.33 dollar op hun rekening bij mag schrijven.
Vanaf januari 2008 komt het album In Rainbows ook in de winkel te liggen:
“Radiohead’s much-debated decision to let fans choose what they pay for its new album online is a promotional tactic to boost sales of compact discs, the band’s management said yesterday. If we didn’t believe that when people hear the music they will want to buy the CD, then we wouldn’t do what we are doing.”
Bronnen: Last100, Silicon Alley Insider, New York Times en CNN.
Ik (en vast velen met mij) zijn erg nieuwsgierig waar de auteur de feiten vandaan haalde waarop zijn berekeningen zijn gebaseerd. En heeft de auteur er rekening mee gehouden dat deze hele operatie ook centen kost? Omzet zegt niks. Ik zou nog eens bellen met de band om te vragen wat de winst tot nu toe is.
@Jaap Bloem: en wie zegt dat? Een of andere reaguurder aldaar. Niemand die weet hoeveel exemplaren ze op deze manier verkocht hebben, allemaal pure speculatie. Als je dan zoiets uitspuugt als bovenstaand stukje zet er dan niet zo stellig boven dat Radiohead 7 miljoen verdient met een “gratis” album. Dat weet je namelijk niet, je baseert je hele verhaal op geruchten van geruchten. En dat zijn, zoals elk verstandig mens weet, geen feiten.
En jahaa: dit is ook bloomin’ interesting natuurlijk ==
“You shell out the average 5 to 10 Pounds for the digital download, wait for the suspiciously small zip file to reach your hard-drive, only to find that you get low quality mp3 files, lossily compressed at 160kbps. Hey, why didn’t they tell me before? I wouldn’t even have downloaded this material for free! Why didn’t I get proper audio files with a lossless compression method like FLAC?
In other terms: Why do “digital customers” get worse quality than customers who order the vinyl+CD box? This tactic is seriously undermining the business model.”
Lees ook Marco Raaphorst hierover 🙂 en zeker wat MTV er over te zeggen had.
@George:
Precies, speculatief. En daarom des te leuker denk ik. Want dat van die broodjes — waar Olaf zo tegen ageerde (hier overigens wat vrolijker dan op MarketingFacts) — dat zie je tegenwoordig gewoon in elk zichzelf respecterend bedrijfsrestaurant gepraktiseerd. Iedereen betaalt & er worden een paar kassières uitgespaard, terwijl met 3 zelfbedieningskassa’s er ECHT VEEL MEER wordt omgezet dan vroeger. Geen rijen, mensen komen elkaar tegen. Het is een leuke vrije speelplaats. Je betaalt geen cent teveel. Enfin. De geproclameerde friction-free economy van een tiental jaar gelee WERKT ECHT, en honderden malen beter zonder controle bij elke transactie. Zelfs ondanks dat iemand de vinger op de wonde plek legt door eens de geleverde muziekkwaliteit te checken. Prachtig toch, zoveel ophef. Radiohead lacht zich een koliek man! En hun reputatie van publiekslovers kan niet meer stuk. Tuurluk is het allemaal deels een geslepen spel en doorgestoken kaart. Zozeer zelfs dat daar een natte vinger van zeuven miljoen bij in het niet valt.
Kijk allemaal ook ff hier, op PricingForProfit. En laten we de geluiden op de conferenties van de Pricing Society afwachten, volgende week in Orlando en in november in Brussel. Saluukes iedereen!
Pingback: Marco Raaphorst » Blog Archive » Doneer hier: Pay as You Like