Oops. Teletekst maakte een klein foutje. De necrologie van Harry Mulisch stond opeens op pagina 431. “Met ‘t heengaan van Harry Mulisch heeft de Nederlandse literatuur een van haar prominentse schrijvers verloren.” Nu.nl nam het bericht over. Op Twitter was het bericht een lopend vuurtje. Pats boem. Zo maar ineens overleden.
Maar kun je eigenlijk nog wel dood gaan in deze moderne tijden? Een aantal wetenschappers denken hier anders over. Gordon Bell is een oude knar binnen de gelederen van Microsoft. Al meer dan 10 jaar legt hij zijn leven digitaal vast voor zichzelf en voor zijn nageslacht. In totaal heeft hij 221.173 websites bezocht, 56.282 fotos genomen, 156.041 emails gelezen en verstuurd, 18.883 documenten geschreven en gelezen, 2000 telefoontjes gepleegd, 7.139 liedjes geluisterd en 2.164 videos opgenomen. “Vergeten” bestaat niet meer.
IBM is bezig met het Blue Brain project waarin ze de werking van hersenen simuleren. Een gedeelte van de hersenpan van muizen bootsen ze al na. Onlangs is de Singulariteit Universiteit gestart. Studenten worden hier voorbereid op de samensmelting van technologie en de mensheid.
We gaan straks niet meer dood. Eeuwig online. Kinderen kunnen straks van gedachten wisselen met een 3D avatar van hun dode opa. Op Liveleak zag ik Michael Jackson doodleuk uit zijn lijkwagen stappen. Lang leven de dood.
