Overdaad schaadt op sociale netwerken

Afgelopen vrijdag kreeg ik in mijn mailbox het volgende bericht van TeunisvH: “Ik volg je berichten op twitter met veel plezier moet ik zeggen. Sinds een tijdje heb je Foursquare gekoppeld aan Twitter en tegenwoordig krijg ik meer berichtjes in de zin van ‘I’m at Sogeti’ dan andere berichtjes. Dat vind ik jammer want ik waardeer je tweets. Je volgt mij niet dus ik kon geen twitmail sturen maar wilde je toch ff laten weten.”

Pijnlijk. Wie is nu de baas over mijn Twitteraccount? Ben ik het of zijn het mijn volgers? De vraag hield mij het hele weekend bezig. Ik was in het verleden al eens eerder met een soortgelijke situatie geconfronteerd. In het artikel “Mijn web verslonst” irriteerden een aantal zakelijke contacten op mijn LinkedIn netwerk zich aan mijn tweets. Rick Mans las mij destijds nog de les: “als je praat met anderen ben je altijd verantwoordelijk voor je content. Dus als je koppelt net zo goed.” Het leidde er uiteindelijk toe dat ik mijn Twitter feed loskoppelde van mijn LinkedIn profiel. Was ik nu echter in dezelfde valkuil getrapt? Had ik dan helemaal niets geleerd?

Afgelopen maandag klom ik achter mijn toetsenbord en dichtte een tweetal mails aan Teunis. In de eerste beloofde ik mijn digitale leven te beteren. En in de tweede stelde ik hem een vraag: “Deze opmerkingen [=de opmerking van Rick Mans] werd geplaatst met het idee dat Twitter voor het voeren van discussies is bedoeld. Is deze functie echter niet aan het verschuiven? Is Twitter niet meer en meer een uitzendkanaal voor een individu? Dus toch eenrichtingsverkeer? Ik zend, en mijn volgelingen mogen luisteren?”

Persoonlijk denk ik inderdaad dat de functie van Twitter aan het verschuiven is. Nog steeds is het een communicatiekanaal dat zich uitstekend leent om met iemand een dialoog aan te gaan. Maar het draait echter steeds meer om relevantie. Wat vind ik interessant? Wat is voor mij belangrijk? Wat is voor mij de toegevoegde waarde van een tweet? Ik stond hier uitgebreid bij stil in het artikel: “De volgende fase van sociale netwerken draait om relevantie” en in het gratis trendrapport “We the Web”.

Resumerend, wat moet ik doen? Moet ik mijn Twitter loskoppelen van FourSquare en GetGlue of niet? Ik heb besloten om het niet te doen. Het feit dat ik Foursquare heb gekoppeld aan mijn Twitter account heeft mij al een aantal leuke spontane ontmoetingen opgeleverd. Iets soortgelijks verwacht ik van GetGlue. Dat iemand mij tipt naar aanleiding van de films die ik kijk of de boeken die ik lees. Wel beloof ik het minder vaak te doen. Overdaad schaadt in dit geval. Wat is het nut om elke plek waar ik mij bevind te tweeten? Leuk voor het spelelement in FourSquare, echter wat is de toegevoegde waarde cq relevantie voor mijn volgers? Ik ga dus wederom mijn digitale leven beteren. In tegenstellig tot de vorige keer zal ik niet mijn sociale netwerken van elkaar loskoppelen, ik zal echter wel goed opletten hoeveel informatie ik over mijn volgers uitstort. 😉

Be Sociable, Share!

5 thoughts on “Overdaad schaadt op sociale netwerken

  1. Herkenbaar. Het zijn de berichten die ‘geautomatiseerd’ verschijnen in een stream die irriteren. Als ik iemand wil volgen op foursquare, dan doe ik dat daar. Op twitter wil ik die berichten eigenlijk niet zien. Hetzelfde geldt op LinkedIN. Ik zie daar liever niet honderden statusupdates die via twitter komen. Als ik geinteresseerd ben in iemands twitterfeed, kijk ik (via rss) daar wel.

    Het koppelen van netwerken leidt snel tot information overload, maar dat hoeft niet zo te zijn. Je kunt per koppeling instellen wat waarheen gaat. Een mayorship aankondigen op twitter is prima, iedere check-in niet. Bewust kiezen voor een tweet op linkedin (met #in als hashtag) prima, alles doorzetten niet.

    Uiteindelijk ben je zelf de baas over je account en over hoe je die gebruikt. Maar als je doel is mensen aan je te verbinden, doe je er goed aan ze niet van je te vervreemden. Daarbij geldt nog steeds dat je niet ‘iedereen kan pleasen’. Mijn suggestie is dat je de middelen gebruikt die er zijn om informatie te doseren zoals ik boven heb voorgesteld. Wat vind je ervan?

  2. Het wordt er niet makkelijker op om vanuit elk platform te gaan denken ‘ga ik dit wel of niet delen en zo ja, met welke doelstelling?’.
    Gegeven is dat elk type platform andere type content met zich meebrengt. Persoonlijk verwacht ik ook geen Foursquare checkins van mensen die ik volg en ook geen Twitter berichtjes op LinkedIn. Het zijn verschillende contexten gebouwd op net even iets andere uitgangspunten.
    Toch is dan inderdaad de vraag hoe je dit voor jezelf relevant kunt inzetten naar anderen toe met een persoonlijke filter. Komst van verschillende gepersonaliseerde aggregatie tools neemt sterk toe, maar deze vertrekken juist vanuit al die verschillende contexten in plaats vanuit de eindgebruiker naar mijn inziens, ook daar zit nog veel potentiële winst.
    Het is wachten op een oplossing die slim weet hoe jij bepaalde content wilt delen, gebaseerd op jouw gedrag in het verleden. (met ingebouwde aggregatie laag).

  3. Wellicht is vooralsnog een deel van de oplossing het gebruik van diensten als ping.fm en hellotxt.com. Deze ‘multi-network-update-engines’ bieden de mogelijkheid updates naar een zelf te maken selectie van netwerken te sturen, en hebben ook API’s waardoor een en ander te automatiseren is. Alleen is dit niet iets voor de ‘achteloze gebruiker’.

    toch lijkt me dat je in digitale communicatie dezelfde zorg en aandacht voor je doelgroep zou moeten hebben als in reallife communicatie. Anders blijft het lastig de boodschap juist over te brengen…

  4. Voor mij geldt dat negeren van ruis beter werkt dan moeite doen om alles te filteren. Ik snap opwinding over het ‘teveel’ ontvangen van informatie dan ook niet. Okay, er is wel een kantelpunt: teveel ruis en te weinig relevantie zorgt er ook voor dat ik afhaak. Dit punt ligt bij iedereen anders denk ik. Een ander punt ter overweging om niet te filteren: de definitie van ruis is niet eenduidig. Wat ik tijdens het werk ruis vind, is ‘s avonds misschien wel relevant. Het credo is dus leren negeren imo 🙂

  5. Ik ga akkoord met Roy. Als je ernaar streeft dat iedere tweet in je TL relevant moet zijn, vrees ik dat je Twitterervaring er één van frustratie gaat zijn. Ik ‘scan’ doorgaans de stroom, waarbij ik snel uitmaak wat interessant is of niet. Er zijn zeer boeiende mensen die ook wel ‘s uit hun nek kletsen, dat hoort er nu eenmaal bij. Ook check-ins vanuit Foursquare weet ik wel te smaken, ‘t is altijd leuk om te zien waar je contacten zitten zonder iedereen op dat netwerk ook toe te voegen. Als je dit enkel tot Foursquare gaat beperken, denk ik dat je kansen laat liggen. Ik heb al naar aanleiding van check-ins leuke reacties gehad van mensen waarmee ik nog helemaal nergens verbonden was. En dat is toch de kracht van Social Media? 😉

Leave a Reply to Renaat Cancel reply