Sinds de ontwikkeling van de allereerste computers hebben we informatie op deze systemen opgeslagen. Net zoals de computers zich hebben ontwikkeld, heeft ook informatie een zelfde pad afgelopen. In de loop der jaren heeft technologie het steeds meer mogelijk gemaakt om allerlei vormen van informatie op te slaan. En ook steeds meer informatie. Niet verwonderlijk dat we vaak spreken van informatie overload. Hoe vind je nog de spreekwoordelijke speld in al deze hooibergen van informatie? Dankzij allerlei sensoren zijn we nu zelfs in staat om onze gebaren, emoties en brein activiteit vast te leggen.
Technologie gaat steeds meer op de huid zitten. Soms zelfs onder de huid. Informatie wordt steeds vaker pure emotie. Informatie is emotie. (Lees ook De mens is idëenmachine).
Op deze bovenstaande snelweg van informatie laten we overal digitale voetsporen achter. Geaggregeerd verschaft het een unieke inzicht in onszelf. Deze context is niets anders de digitale verpersoonlijking van het individu (een avatar). Op basis van deze context kan informatie naar mij toebewegen. Ik hoef niet actief op zoek, maar informatie vindt mij. De informatie moet wel RELEVANT zijn. (Lees ook het boek “The End Of Business As Usual” van @Brian Solis).
Bedrijven die in staat zijn om relevante informatie te leveren aan mijn avatar, genereren op deze manier unieke toegevoegde waarde voor mijn fysieke persoon. Bedrijven die zich toegang verschaffen tot mijn digitale verleden en realtime heden, kunnen als het ware mijn toekomst veranderen. En dus mijn aankoopbeslissing sturen. (Lees ook het trendrapport “We The Web“). Data is dus de nieuwe olie, waarop bedrijven hun nieuwe produkten en diensten moeten bouwen.
