Een Tweetstorm in een glas water

Het internet doet huilie huilie. Marc Andreessen, een van de oprichters van Netscape en tegenwoordig investeerder in bedrijven zoals Facebook, Groupon, Skype, Twitter, Zynga, Foursquare en LinkedIn, is terug op Twitter en hij houdt zich niet aan de mores.

Wat is er aan de hand? Andreessen heeft de gewoonte om meerdere tweets achter elkaar te versturen die voorzien zijn van een oplopend cijfer. Hij heeft namelijk een verhaal te vertellen en dat kan hij niet af in 140 karakters, dus loopt er met zijn tweets een tellertje mee. De ellende is alleen dat zijn tweets niet aangeven wanneer zijn verhaal eindigt. En dat kan dus niet. Het internet spreekt er schande van. Als hij iets zinnigs te vertellen heeft, dan moet hij dit via een blogpost doen en niet via Twitter. Foei Andreessen, foei!

Buzzfeed wakkerde deze week het vuurtje aan met een blogpost over deze zogeheten Tweetstorm. Volgens Charlie Warzel, de schrijver van de blog, staat Andreessen op het punt om het karakter van Twitter voorgoed te veranderen. Powerusers zoals Andreessen, twitteraars met een groot aantal discipelen, kunnen met hun tweetstorm de tijdlijnen van vele Twitter gebruikers vervuilen. Warzel ziet een toekomst voor zich waarin Twitter door beroemdheden, journalisten en politici wordt ingezet als het volgende broadcast instrument om zieltjes voor zich te winnen. Een medium waarin alleen nog maar de boodschap wordt verzonden en niet langer wordt geluisterd naar de reaguurders. Het is de doodsteek voor sociale media. Lieve luisteraars, “Twitter’s sanity depends on it!”.

Ook Robert Scoble, de sociale media evangelist van het allereerste uur, doet via Facebook een duit in het zakje: “It just isn’t a nice model to try to shove an entire blog post into little tiny numbered tweets”. Dit is de man die de wereld verblijdde met een foto van zichzelf onder de douche terwijl hij een van de eerste Google Glass op zijn neus draagt. Af en toe word ik ‘s nachts nog gillend en badend in het zweet wakker van dit beeld op mijn netvlies. Gelukkig ziet Marc Andreessen zelf hier ook de humor van in en wijst hij via een tweet Scoble hier fijntjes op: “@Scobleizer Being schooled by Robert Scoble for overloading social media — my life is complete :-).”

Ook Herman Couwenbergh, brein achter het Nederlandse Twittermania, laat via een blogpost zijn heldere licht schijnen over dit oneigenlijke gebruik van Twitter: “Een ‘trend’ die ik gelukkig zelf nog niet in mijn timeline ben tegengekomen is de ‘Tweetstorm’ […] Hij spamt je hele timeline vol met tweets en overheerst die dus volledig. Ik persoonlijk zou bij tweet 2 of 3 al op ‘unfollow’ klikken, maar dat doet blijkbaar niet iedereen.”

Persoonlijk lees ik de Tweetstorms van Andreessen met veel interesse. Ook de Tweetstorms van zijn collega Balaji S. Srinivasan lees ik met veel plezier. Het zijn waardevolle inzichten die mij toegang geven tot de mensen die vanuit Silicon Valley de wereld veranderen. Ook de vele commentaren op al deze tweets scherpen mijn gedachten des te meer. Voor mij dus absoluut geen vervuiling van mijn Twitter tijdlijn, maar een meer dan welkome aanvulling op de prietpraat die ik veelvuldig voorbij zie komen.

Toevalligerwijs maakte Twitter vandaag bekend dat ze vanaf heden een mute functionaliteit aanbieden. Voortaan is het mogelijk om het gekwetter van bepaalde individuen uit te zetten. Hun hinderlijke tweets kunnen dankzij deze functie niet langer jouw netvlies teisteren. De mensen die op mute worden gezet merken dit zelf niet. Zij kunnen zelf niet zien of hun berichten jou nog langer bereiken. Ook hebben deze “stommen” nog de mogelijkheid om tweets van jou te zien, te retweeten en erop te reageren. De mute werkt dus niet hetzelfde als de welbekende unfollow. Volgens Twitter verbetert deze persoonlijke censuur knop jouw ervaring op het platform.

Ik twijfel. Het gevaar bestaat dat iedereen op Twitter zijn eigen digitale echoput aan het creëren is. Het is de Filter Bubbel van Eli Pariser die hiermee mogelijk gemaakt wordt. Mensen hoeven op deze manier alleen nog maar te zien, te lezen en te horen wat zij zelf interessant vinden. Serendipiteit wordt hermetisch buiten gesloten. En dat vind ik zo jammer. Voor mij is Twitter zo’n krachtig instrument omdat je je kan onderdompelen in een maalstroom van andere gedachten, al dan niet voorzien van een tellertje. Straks kan dit dus niet meer. Dan zie je alleen nog maar je eigen tweets voorbijkomen. Een soort Twitter Selfie, maar dan anders…

Be Sociable, Share!

One thought on “Een Tweetstorm in een glas water

  1. Hoi Sander, leuk dat je mijn artikel aanhaalt. Zoals je misschien niet opviel gaat het me niet zozeer om individuele gevallen die dit doen (en zoals je terecht stelt kan dat soms best interessant zijn); maar heb ik het eerder over grootschalig (mis)gebruik als tactiek om aandacht te krijgen. Daarbij is de insteek dus meer ‘spam’ als informatief.

Leave a Reply