Al een tijd heb ik een fascinatie voor drones. Een tijd lang sleurde ik mijn eigen drone – een AR Drone 2.0 – naar iedere presentatie die ik gaf mee. Totdat onderzoeksjournalist Brenno de Winter hier een einde aan maakte. Een half jaar geleden gaf ik in het Spant! tijdens het VINT symposium een keynote over het Internet of Things. Tijdens mijn presentatie demonstreerde ik mijn drone-kunsten. Ik liet het apparaat een klein stukje rondvliegen en filmde het publiek. In het publiek zat Brenno de Winter driftig te programmeren op zijn laptop. In zijn eigen presentatie liet hij later weten dat hij druk doende was geweest met het hacken van mijn drone. Iets was hem gelukkig toentertijd niet lukte, maar wel mijn ogen deed openen voor de gevaren van het apparaat. Wat zou er gebeuren als iemand de controle over mijn drone kon overnemen?

Deze week maakte Jeff Bezos, de CEO van Amazon, in het Amerikaanse televisieprogramma 60 Minutes bekend dat hij een toekomst voor zich ziet waarbij vliegende drones de bestelde pakketjes bij de mensen thuis aflevert. Prime Air noemt hij deze nieuwe dienst van Amazon. De onbemande vliegtuigjes kunnen pakketjes tot wel 2,3 kilo afleveren in een straal van ruim 16 kilometer rondom een Amazon distributiecentrum. Ongeveer 86 procent van de bestellingen die Amazon krijgt kunnen op deze manier straks worden bezorgd.

De haalbaarheid van dit idee werd onder andere op Wired in twijfel getrokken. Voordat drones ingezet kunnen worden als koerier zullen eerst wetten en regelgeving hierop aangepast moeten worden. Dit is een traject wat doorgaans jaren kost. Ook maakte Wired zich ernstige zorgen over de beveiliging van deze apparaten.

Vandaag heeft de hacker Samy Kamkar hardware en software specificaties vrijgegeven, waarmee het mogelijk is om vliegende drones te hacken en over te nemen. Hij vraagt zich namelijk af hoe cool het is om de controle over een vloot van Amazon drones over te nemen: “Cool! How fun would it be to take over drones, carrying Amazon packages…or take over any other drones, and make them my little zombie drones. Awesome.” Zijn uitvindsel noemt hij heel toepasselijk SkyJack en werkt voorlopig alleen bij het hacken van de Parrot AR drone. Sinds de introductie van deze drone in 2010 zijn er meer dan 500.000 stuks van verkocht.

De tools en software die Kamkar gebruikt om de apparaten te hacken zijn uiteraard allen open source. Iedereen kan zijn hack dus vrij gemakkelijk nabouwen. Kamkar legt eigenhandig met zijn SkyJack de plannen van Amazon voor langere tijd in de vriezer. Ook legt hij hiermee druk op overheden om met regelgeving te komen ten aanzien van drones die tot op heden door consumenten vrijelijk aangeschaft mogen worden. In mijn artikel “Drones landen op de voorpagina” voorspelde ik dat iedereen in de toekomst een eigen drone zou hebben. Wat gebeurt er echter wanneer een terrorist een zwerm drones hackt en deze drones laten elk 2,5 kilo springstof in een druk bewoond gebied? Het is een Worst-case scenario, wat hopelijk nooit zal gebeuren, maar toch…

Feit is dat overheden hopeloos achterlopen op het gebied van nieuwe technologie. Wet-en regelgeving kunnen simpelweg het hoge tempo van de introductie van nieuwe technologieen niet bijbenen. Ze zijn per definitie te laat. Vandaag was er ook weer een mooi voorbeeld van Cecilia Abadie. Zij droeg een Google Glass achter het stuur van haar auto en werd hiervoor bekeurd. Volgens eigen zeggen had ze het apparaat niet aan staan en wil ze de boete nu dus aanvechten. Misschien wordt het inderdaad tijd voor een Minister van Technologie.

Het doel van technologie is om de mens te helpen en indien mogelijk zelfs te verbeteren. Technologie is een extensie van de mens. Daar waar het menselijk lichaam tekort springt, moet technologie bijspringen. Zo is het altijd al geweest. Vanaf de uitvinding van het wiel tot en met de uitvinding van de allereerste computers. Technologie moet de mens het werk uit handen nemen, opdat de mens zich meer kan richten op het allerhoogste niveau van de pyramide van Maslow, namelijk dat van “zelfontplooiing”.

De productiviteitsparadox voorbij

Informatietechnologie heeft heel lang bovenstaande belofte niet waargemaakt. De waarneming van Nobelprijswinnaar Robert Solow uit 1987, dat “we see computers everywhere but in the productivity statistics”, heeft lang als een zwaard van Damocles boven IT-budgetten gehangen. In september 2009 kwam pas de definitieve afrekening met deze zogeheten “productiviteitsparadox” in een boek van Erik Brynjolfsson en Adam Saunders met de veelzeggende titel “Wired for Innovation. How Information Technology Is Reshaping the Economy”. De verzamelde data van de afgelopen decennia lieten nu duidelijk zien dat een investeringspiek in ICT-middelen na anderhalf jaar als effect opdook in de multifactorproductiviteit.

Jij bent de interface

Omstreeks 1490 tekende Leonardo da Vinci de Vitruviusman. Het was een studie naar het menselijk lichaam, geschetst volgens de ideale verhoudingen zoals voorgeschreven zijn in het werk De architectura van de Romeinse architect Vitruvius. De figuur werd destijds het symbool van het humanisme. Een levensbeschouwing waarin de mens het middelpunt van het heelal is. In mijn presentaties maak ik dankbaar gebruik van deze tekening. Ook in mijn verhaal is de mens de maat van alle dingen. Het digitale universum is hier verantwoordelijk voor. Digitaal zijn we nu zover gevorderd dat alle onderlinge verhoudingen kloppen. De juiste informatie weet ons steeds vaker op het juiste moment te vinden, in plaats van van andersom.

Cognizant computing

Onderzoeksbureau Gartner maakte begin november bekend dat in 2017 smartphones slimmer zullen zijn dan hun baasjes: “By 2017 mobile phones will be smarter than people not because of an intrinsic intelligence, but because the cloud and the data stored in the cloud will provide them with the computational ability to make sense of the information they have so they appear smart.” “Cognizant computing” noemt Gartner dit met een mooi woord. Het is de volgende stap in personal cloud computing. Om de stip aan de horizon te bereiken, moet een viertal fases doorlopen worden. De eerste twee fases (Sync Me en See Me) zijn in het verleden al in gang gezet. De hierop volgende fase (Know Me) vindt nu plaats en de laatste fase (Be Me) vindt in de nabije toekomst plaats.

De nieuwe IT: Intieme Technologie

Technologie wordt intelligenter, intiemer, persoonlijker, intuïtiever en meer anticiperend. Technologie wordt hierdoor een wezenlijk onderdeel van onze identiteit. We kunnen niet meer zonder. Technologie is onze alleskunner, onze steun en toeverlaat, het is de moeder die voor ons zorgt en en de vader die ons beschermt, het is onze beste vriend die altijd voor ons klaar staat, het is de partner die ons liefheeft. Zo laat de aankomende film ‘Her‘ zelfs een toekomstscenario zien, waarin de mannelijke hoofdrolspeler een relatie aangaat met een kunstmatige intelligentie die hem in al zijn behoeften voorziet.

We the Web

Zo ver is het echter nog niet. In februari 2011 publiceerden Jaap Bloem en ondergetekende het trendrapport “We the Web – De herovering van het leven op de hectiek”. In dit rapport stonden we uitgebreid stil bij hoe informatietechnologie de mens naar een hoger niveau kon tillen. Over de rug van de “Interest Graph” hebben bedrijven de kans om realtime inzicht te verkrijgen in de intenties van hun consumenten en hen zodoende op maat te bedienen: “Met de komst van de Interest Graph krijgen bedrijven eindelijk een waardevol instrument in handen. De Interest Graph stelt hun in staat om consumenten als unieke individuen tegemoet te treden op basis van realtime informatie over gedrag. Tot nog toe namen bedrijven beslissingen op basis van historische gegevens, informatie en kennis. In de huidige fase van het Web of People kunnen ze nu de realtime-informatiestromen van afzonderlijke individuen aanboren, hen op hun wenken bedienen en hun gedrag direct beïnvloeden. Hoe ze daarmee moeten omgaan en wat ze moeten doen, weten organisaties meestal niet. Gartner-analist Stephen Prentice zegt het zo: ‘We moved from hindsight to insight, but we need to move to foresight.’”

Jij bent de query

Marissa Mayer staat sinds vorig jaar aan het roer van Yahoo. Het is haar taak om het bedrijf zodoende te transformeren dat de gebruiker wederom centraal staat. In januari van dit jaar deed ze in een interview op het World Economic Forum uit de doeken hoe ze deze transformatie via de Interest Graph wil bewerkstelligen: “In the future, you become the query. […] The Internet is so vast that you can’t just categorize it anymore. But could we provide a list of information? A feed, if you will? The Web, that’s ordered for you.”

Waarom Apple analysebedrijf Topsy overneemt

Gisteren werd bekend gemaakt dat Apple voor een bedrag van meer dan 200 miljoen dollar het Twitter-analysebedrijf Topsy overneemt. Onmiddellijk rees de vraag waarom Apple tot deze overname had besloten. Met Topsy hebben ze toegang tot de firehose van Twitter en hebben ze de beschikking over een historie van meer dan 426 miljard tweets, maar welke toegevoegde waarde levert dit Apple concreet op? Het antwoord schuilt ook hier in de Interest Graph. Gebruikers willen een totale beleving die naadloos aansluit op hun directe behoeften. Het is hyper personalisatie. Microsoft heeft Bing, Hotmail en Xbox om deze beleving te verwezenlijken. Google heeft zoeken, Gmail, Google+, Google Now, YouTube, Maps en Android. Facebook heeft de Social Graph. Apple heeft iOS, iTunes, Apple TV en Siri, maar de diverse platformen geven geen inzicht in de intenties van haar gebruikers. Het zijn losstaande apps die onderling niet of nauwelijks met elkaar communiceren. Topsy moet de Interest Graph voor Apple ontsluiten, opdat ook Apple een beleving kan realiseren die rekening houdt met de intenties van haar gebruikers.

Strijd om jouw beleving barst nu pas echt los

John Battelle, auteur van het boek “The Search” en de man die de term “database of intentions” uitvond, verwoordt het als volgt: “My guess is some kind of intelligent, search-driven interface that “understands” you, based on the intent you signal through your use of all kinds of apps – including browser apps, of course, as well as true search apps like Siri (or Google Now). This new kind of interface responds to your voice as well as your location, your history, and anything else you might willingly (or unwittingly) feed it. It will strive to always put the very thing you need at your fingertips – something that simply isn’t possible without understanding your interactions as the equivalent of …. well, a personal interest graph.”

Om deze uiterst persoonlijke, intieme Interest Graph zullen de komende jaren de grote 4 (Amazon, Apple, Facebook, Google) strijden. Wie als winnaar uit deze strijd zal voortkomen is nu nog niet duidelijk. Mijn kaarten zet ik echter op Google. Zij hebben naar mijn mening de meeste ingrediënten in huis om mij de ultieme ervaring te leveren. Een ding is echter duidelijk. We gaan een periode in waarin informatietechnologie de gebruiker eindelijk centraal stelt. En dat is de grootste winst.

Bronnen

John Battelle, “The Search: How Google and Its Rivals Rewrote the Rules of Business and Transformed Our Culture”, Nicholas Brealey Publishing, 21 januari 2011

Erik Brynjolfsson en Adam Saunders, “Wired for Innovation. How IT Is Reshaping the Economy”, MIT, 2009

Jaap Bloem en Sander Duivestein, “We the Web – De herovering van het leven op de hectiek”, Frankwatching, Frankwatching, februari 2011, http://www.frankwatching.com/papers-books/trendrapport-we-the-web/

Jaap Bloem, Menno van Doorn en Sander Duivestein, “Don’t Be Evil. Imagineering 21st Century Business – People, Planet, Profit 2.0”, Sogetibooks, 2010

Sander Duivestein, “Humanisering van technologie: jij bent de interface”, Emerce, 9 november 2013, www.emerce.nl/opinie/humanisering-technologie-jij-bent-interface

Richard Nieva, “You are the query: Yahoo’s bold quest to reinvent search”, CNet, 3 december 2013, http://news.cnet.com/8301-1023_3-57613601-93/you-are-the-query-yahoos-bold-quest-to-reinvent-search/

Een hebbeding. De naam zegt het al. Een vernieuwend technologisch hoogstandje dat de consument per direct moet hebben. George Colony, de CEO van onderzoeksbureau Forrester, zei hierover in 1995 het volgende: “There is a threshold where one day, you had to have something. You had to have a fax machine. Remember that day? It was 1981 or something. You had to have a fax machine on that day. The day before, you didn’t need it.”

Nu de markt van smartphones verzadigd is – iedere consument heeft er eentje – rollen bedrijven als Apple, Google, Samsung, Sony, Adidas etcetera over elkaar heen om de volgende vormfactor van personal computing aan de man te brengen. Gaan we voor Google Glass in de rij liggen of verovert de smartwatch ons hart? Nu is het nog koffiedik kijken. Een ding is echter vrij zeker. De adoptiesnelheid van de volgende gadget zal wederom hoger liggen dan die van de vorige gizmo.

De verspreiding van innovaties

De adoptie van een nieuw product of idee doorloopt een aantal fases. Everett Rogers beschreef als eerste een model voor de levenscyclus van een product in zijn boek “Diffusion of Innovations”. Rogers onderscheidt een vijftal stadia, die een normaal verdeling volgen, waarin vijf verschillende groepen mensen worden onderscheiden die een nieuw product of idee omarmen:

• Innovatoren (innovators) – Deze groep mensen zijn de eersten die het product willen hebben. Ze zijn op zoek naar het nieuwste van het nieuwste.
• Pioniers (early adopters) – Net na de innovators bestaat de groep van early adopters uit mensen die ook uit zijn op nieuwe dingen. Deze fase wordt gekenmerkt door een sterke groei in de verkoop.
• Voorloper (early majority) – Dit is de eerste grote groep mensen die het product gaat kopen. Het product wordt door de massa opgenomen en bereikt zijn volwassenheidsfase.
• Achterlopers (late majority) – Het product is volwassen, het overgrote deel van de markt is bekend met het product en koopt het. De verkopen zullen langzaam afnemen in deze fase.
• Achterblijvers (laggards) – De laatste fase van het product. Het product gaat eigenlijk de markt uit en een laatste groep mensen koopt het product vanwege (bijvoorbeeld) een goede aanbieding. De verkopen zullen afnemen in deze fase.

Crossing the Chasm

In zijn boek “Crossing the Chasm” borduurt auteur Geoffrey Moore voort op het werk van Rogers. Moore zegt dat iedere groep zijn eigen marketing benadering nodig heeft. Marketeers moeten een groep als basis nemen voor de benadering van de daarop volgende groep. De overgang van de ene groep naar de andere groep verloopt over het algemeen soepel. Moore argumenteert dat de overgang het grootst is van de voorlopers (early majority) naar de achterlopers (late majority). Deze beide groepen hebben compleet andere verwachtingen ten aanzien van een nieuw product of idee. Dit is de kloof waarin hij in de titel van zijn boek naar refereert. Als een onderneming in staat is om een bandwagon-effect te creëren waarbij voldoende momentum opgebouwd wordt, dan heeft het product de potentie om de marktstandaard te worden.

De adoptiesnelheid van nieuwe technologie

In het recente verleden hebben een aantal onderzoeken naar de adoptiesnelheid van nieuwe technologieën plaatsgevonden. In 1998 publiceerde de Wall Street Journal een indrukwekkende infographic die duidelijk maakte dat de adoptiesnelheid toenam.

Onderzoek van de New York Times in 2008 door Michael Felton toont een zelfde beeld.

Ook onderzoeken van Michael DeGusta van MIT (2012) en KPCB’s Mary Meeker laten een zelfde beeld zien. De perioden van de acceptatie van een nieuwe technologie worden steeds korter en volgen elkaar dus steeds sneller op.

Digitaal Darwinisme

Rita Gunther McGrath, professor aan de Columbia Business School en auteur van het boek “The End of Competitive Advantage”, stelt in haar artikel “The Pace of Technology Adoption is Speeding Up” dat de verhoogde adoptiesnelheid van technologie druk zet op bedrijven om nog sneller te veranderen: “Firms with competitive advantages in those areas will need to move faster to capture those opportunities that present themselves. […] It’s clear that in many arenas things are indeed speeding up, with more players and fewer barriers to entry.”

Het is Digitaal Darwinisme. Het is adapt or die. Vraag waar ik mee worstel is of bedrijven en overheden dit moordende überhaupt wel aankunnen? Zijn ze niet per definitie altijd te laat? En gaan bedrijven daarom eerder dood?

Bronnen

Bohlen, Joe M. en George M. Beal, “The Diffusion Process”, Agriculture Extension Service, mei 1957, http://www.soc.iastate.edu/extension/pub/comm/SP18.pdf

DeGusta, Michael, “Are Smart Phones Spreading Faster than Any Technology in Human History?”,  Technology Review, 9 mei 2012, http://www.technologyreview.com/news/427787/are-smart-phones-spreading-faster-than-any-technology-in-human-history/

Duivestein, Sander, “Bedrijven gaan eerder dood”, Emerce, 31 oktober 2013, http://www.emerce.nl/opinie/bedrijven-gaan-eerder-dood-sanoma-dus

Felton, Michael, “Consumption Spreads Faster Today”, New York Times, 10 februari 2008, http://www.nytimes.com/imagepages/2008/02/10/opinion/10op.graphic.ready.html

Hartig, Karl, “Tuning In: Communications Technologies Historically Have Had Broad Appeal for Consumers”, Wall Street Journal, Classroom Edition, 1998, http://www.karlhartig.com/chart/techhouse.html

McGrath, Rita, “The Pace of Technology Adoption is Speeding Up”, Harvard Business Review, 25 november 2013, http://blogs.hbr.org/2013/11/the-pace-of-technology-adoption-is-speeding-up/

Meekers, Mary, “Internet Trends 2013”, KPCB, 29 mei 2013, http://www.slideshare.net/kleinerperkins/kpcb-internet-trends-2013

Moore, Geoffrey A., “Crossing the Chasm”, HarperCollins Publishers, januari 1995

Rogers, Everett M., “Diffusion of Innovations”, The Free Press, 1962

Thompson, Derek, “The 100-Year March of Technology in 1 Graph”, Atlantic Magazine, 7 april 2012, http://www.theatlantic.com/technology/archive/2012/04/the-100-year-march-of-technology-in-1-graph/255573/

Erg fraaie presentatie van Marco Derksen. Erg herkenbaar. Zitten veel elementen in waar ik zelf ook over schrijf / nadenk. Even laten bezinken.

Afgelopen zondagochtend liet ik mijn trouwe viervoeter uit. Aan het einde van het Lissabonpad, vlak bij de Achterste Stroom stond een auto in de greppel geparkeerd. Schijnbaar was iemand zaterdagnacht dit bospad opgereden en had zich bij het omdraaien vergist in de sloot. De bestuurder van de auto was gevlogen. Hij was in geen velden of wegen te bekennen. De politie was inmiddels ter plekke. Ze stonden op het punt de eigenaar van zijn bed te lichten. Controleren of de beste man met een borreltje te veel achter het stuur gekropen was.

Waarom vertel ik dit? Sinds een week ben ik de eigenaar van een Samsung Gear. Een smartwatch met een onopvallende ingebouwde camera. Vanuit de losse pols heb ik een tweetal foto’s van de auto genomen. Eentje van veraf. En eentje van dichtbij. Niemand had ook maar iets in de gaten. Ik was gewoon iemand die zijn hond uitliet en in het voorbij gaan een keer op zijn horloge keek.

Als iemand een Google Glass op zijn neus heeft, dan weet je dat die persoon een foto of filmpje van je kan maken. Maar wanneer iemand simpelweg naar de wijzerplaat van zijn horloge kijkt, merkt niemand iets. Al eerder schreef ik dat Google Glass inmiddels de nodige weerstand oproept. Cafe The 5 Point, dat gevestigd is in Seattle, postte in maart van dit jaar een bericht op zijn Facebook pagina waarin aangekondigd werd dat het verboden is om de digitale bril in het etablissement te dragen. “For the record, The 5 Point is the first Seattle business to ban in advance Google Glasses. And ass kickings will be encouraged for violators.” Dave Meinert, de eigenaar van de bar, liet in een interview met de plaatselijke radiozender KIRO-FM weten dat de cultuur in de kroeg de bril niet toeliet. Mensen komen naar de kroeg om in volledige anonimiteit te genieten van hun natje en droogje en zeker niet om in het geniep gefilmd of gefotografeerd te worden om vervolgens met naam en toenaam op het web te belanden. “People want to go there and be not known…and definitely don’t want to be secretly filmed or videotaped and immediately put on the Internet.”

Zo maar wat beelden

Dit weekend stierf acteur Paul Walker, bekend van de Fast & Furious films, een jammerlijke dood in een Porsche. Beelden van de uitbrandende auto werden gefilmd door een voorbijganger. Binnen no time vonden deze beelden hun weg naar het internet. Vandaag is er een film gepubliceerd die het auto-ongeluk toont op basis van beelden die verkregen zijn uit beveiligingscamera’s.

Afgelopen zondag ontspoorde de metro in New York en deze reed de Hudson in. De eerste bewegende beelden van dit ongeluk waren van Vine afkomstig. In Bejing vinden momenteel protesten plaatsen. Drones vliegen over de verzamelde menigte heen en laten zien hoe wolken van traangas zich verspreiden. Gisteren pleegde iemand zelfmoord door in Geldermalsen voor de trein te springen. Stephan Fellinger was een van de passagiers en maakte het live mee. Hij plaatste enkele foto’s op zijn Instagram kanaal.

Met argusogen kijken

Het meest indrukwekkend is het Argus project van Darpa. Zij hebben een satelliet in de lucht gebracht die een gebied ter grootte van Manhattan kan filmen. Uiteraard kunnen ze in-en-uitzoomen, maar ze kunnen ook nog eens terugspoelen in de tijd. Niets ontsnapt aan deze argusogen.

Overal is tegenwoordig wel een camera. Alles wordt vastgelegd. Is het niet door een beveiligingscamera, dan is het wel door een smartphone of in mijn geval door een smartwatch. Het is de nieuwe generatie van surveillance. Niets ontsnapt meer aan het publieke oog. Of we nu willen of niet. We hebben met zijn allen een surveillance staat gecreëerd. Big Brother is watching you.

“In 2017 is de smartphone slimmer dan de gebruiker zelf” zei Carolina Milanesi, vicepresident onderzoek van Gartner, tijdens de ITxpo 2013 in Barcelona. Deze prikkelende uitspraak werd in een persbericht als volgt uitgelegd: “By 2017 mobile phones will be smarter than people not because of an intrinsic intelligence, but because the cloud and the data stored in the cloud will provide them with the computational ability to make sense of the information they have so they appear smart.” 

Cognizant Computing

Onze mobiele telefoons zullen in 2017 dus niet echt slimmer dan de mens zijn, maar dankzij al onze persoonlijk data die zich in de cloud bevinden kunnen slimme algoritmes er straks wel soep van maken, waardoor onze telefoons “slim” lijken te zijn. In de komende twee tot vijf jaar ontstaan steeds meer diensten die eenvoudige taken van gebruikers overnemen, zoals het regelen van een afspraak of het versturen van een digitaal verjaardagskaartje. Naarmate consumenten vertrouwd raken met het idee dat de intelligente cloud taken uit handen neemt, worden de verwachtingen ten aanzien van dit soort diensten steeds groter. Gartner voorziet zelfs een toekomst waarin digitale diensten zelfstandig aankoopbeslissingen nemen voor de gebruikers. Eis is wel dat consumenten steeds meer van zichzelf bloot geven opdat deze intelligente algoritmes een beter beeld van onze intenties kunnen vormen.

“Cognizant computing” noemt het onderzoeksbureau deze volgende stap in personal cloud computing. Om de stip aan de horizon te bereiken, moeten een viertal fases doorlopen worden. De eerste twee fases (Sync Me en See Me) zijn in het verleden al in gang gezet. De hierop volgende fase (Know Me) vindt nu plaats en de laatste fase (Be Me) vindt in de nabije toekomst plaats.

Een jaar eerder verkondigde Gartner middels een persbericht dat in 2014 de heerschappij van de Personal Computer voorbij is. De Personal Cloud wordt het nieuwe centrum van het digitale leven van haar gebruikers. De Personal Cloud is de opvolger van de Personal Computer. In dit nieuwe tijdperk is de mens de maat van alle dingen en versterkt technologie de mens op alle mogelijke  fronten. Het gaat om de humanisering van technologie, waarin jij de interface bent.

Het is zoals Nicholas Negroponte ooit verkondigde: “Computing is not about computers anymore, it’s about living.”

Context is king

In het artikel “We’ll All Have a Personal Army of Specialized Smart Agents Soon” stelt Ann Wuyts dat de Personal Cloud in de nabije toekomst verandert in een leger van “slimme agenten” die ieder een bepaalde taak vervullen. Het netwerk van al deze slimme agenten fungeert als een soort elektronisch brein door zelfstandig verbindingen te leggen en associaties te maken. Door slim gebruik te maken van allerhande sociale data, zoals tweets, Facebook status updates en Instagram foto’s, maar ook de geolocatie, de luchtvochtigheidsgraad en zelfs de hartslag en temperatuur van het lichaam ontstaat een digitale context van het individu. Aflezen van de gezichtsuitdrukking levert bovendien informatie over de emotie en geestesgesteldheid. Hiermee is het netwerk niet alleen in staat om zich in te leven in en mee te voelen met het individu, maar ook om aan te voelen aan welke ondersteuning het individu op dat specifieke moment behoefte heeft. Sterker nog, het netwerk is eerder in staat te voorspellen wat de intenties van het individu zijn voordat deze dat zichzelf realiseert. Onze persoonlijke digitale context geeft het netwerk het vermogen om zich volledig in te leven in het individu. Onze context maakt Gartner’s “cognizant computing” werkelijkheid.

Technologie wordt onzichtbaar

In eerste instantie zal deze digitale assistent via allerlei apps zijn weg vinden naar de eindgebruiker. Uiteindelijk zullen deze apps niet alleen meer ontsloten worden door onze vingertoppen, maar sluit technologie naadloos aan op de natuurlijke interface van de mens. Technologie versterkt niet alleen de vijf klassieke gewaarwordingen, zien, horen, proeven, ruiken en voelen, maar voegt hier ook een hogere faculteit aan toe. Het intelligente netwerk is het zesde zintuig van de mens.

De Britse science fiction schrijver Arthur C. Clarke zei ooit het volgende: “Any sufficiently advanced technology is indistinguishable from magic.” Het feit dat nu allerlei technologie – in de vorm van sensoren – dicht op of zelfs onder de huid van het menselijk lichaam komt te zitten, maakt het mogelijk dat de fysieke en digitale omgeving direct reageert op de natuurlijk interface van de mens. Sensoren die gebaren en lichaamsbeweging waarnemen en interpreteren, die gezichtsuitdrukkingen en emoties herkennen, die luisteren naar wat je zegt, die voelen hoe je ze aanraakt en die zelfs kunnen ruiken, zorgen er uiteindelijk voor dat er geen toetsenbord of muis meer aan te pas komt om met het netwerk te interacteren. Technologie verschuift daarmee definitief naar de achtergrond en doet onzichtbaar haar werk. De grens tussen technologie en mens vervaagt hierdoor. Technologie en mens worden samen één. De een kan niet meer zonder de ander. In dit nieuwe tijdperk wordt Personal Computing pas echt persoonlijk!

Technologie is je toekomstige partner

De trend is dus duidelijk. Technologie wordt intelligenter, intiemer, persoonlijker, intuïtiever en meer anticiperend. Technologie wordt hierdoor een wezenlijk onderdeel van onze identiteit. We kunnen niet meer zonder. Technologie is onze alleskunner, onze steun en toeverlaat, het is de moeder die voor ons zorgt en en de vader die ons beschermt, het is onze beste vriend die altijd voor ons klaar staat, het is de partner die ons liefheeft. Zo laat de film “Her” een toekomstscenario zien, waarin de mannelijke hoofdrolspeler een relatie aangaat met een kunstmatige intelligentie die hem in al zijn behoeften voorziet.

The Internet of Me

Een eerste exponent van deze evolutie is de Jawbone Up 24. De armband registreert niet alleen de activiteiten die de drager onderneemt, maar is ook in staat om realtime de behoeften van een gebruiker in te schatten en waar nodig aan te sturen. In het Wired-artikel “How Jawbone’s New Bracelet Heralds the Future of Predictive Wearables” noemen de makers van de Jawbone dit concept “The Internet of Me”. Ze zien een toekomst voor zich waarbij verschillende objecten in de omgeving van de gebruiker met elkaar communiceren en automatisch acties in gang zetten. Als de drager van de armband gaat slapen, dan registreert de armband dit en waarschuwt deze het huis om de lichten uit te doen en de gordijnen te sluiten.

Business Impact

Ieder individu, maar ook ieder voorwerp wordt gedigitaliseerd. Dankzij het Internet of Things krijgt alles en iedereen een of meerdere sensoren die realtime gekoppeld zijn aan het internet. Hiermee krijgt alles en iedereen zijn eigen Personal Cloud. Voeg er kunstmatige intelligentie aan toe en alles en iedereen heeft zijn eigen Personal Agent, een digitale representatie van het brein. Dankzij dit ontluikende zelfbewustzijn wordt in de nabije toekomst ieder individu en ieder object een eenmanszaak.

Het concept van de Personal Cloud is dat de controle van de data ligt bij de eigenaar van deze cloud. Hij bepaalt zelf wie hier wel of geen gebruik mag van maken. Niet langer geeft een gebruiker al zijn data gratis weg via platforms als Facebook, Twitter, Google en Pinterest, maar een bedrijf moet in het geval van de Personal Cloud straks het individu betalen voor toegang tot zijn of haar data. Dit idee noemt Doc Searls de Intentie Economie. Dit principe geldt echter niet alleen voor mensen, maar ook voor “intelligente” objecten.

Alexander Klöpping zei recentelijk “producten beoordelen straks of jij wel een wenselijke klant bent”. Als voorbeeld gebruikte Klöpping het bedrijf Car2Go, een dienst die elektrische auto’s verhuurt: “Car2Go monitort mijn rijgedrag en als ik langere tijd roekeloos rijd, krijg ik op den duur een waarschuwing dat mijn abonnement mogelijk zal worden opgegeven. Dat klinkt misschien betuttelend, maar door roekeloze en onzuinig rijdende klanten uit te filteren, bewaakt Car2Go zijn imago in de stad en kan het bedrijf bovendien flink op energie- en verzekeringskosten besparen.”

De traditionele rolverdeling tussen mensen, organisaties en machines gaat volledig op de schop. Software maakt het mogelijk dat een “slimme” machine, naast mensen en organisaties, als derde speler aan dit “economische” spel wordt toegevoegd. Hebben bedrijven nu al moeite om B2B-, B2C-, C2B- en C2C-modellen te implementeren, dit probleem wordt alleen nog maar groter met de komst van B2M-, M2B-, C2M-, M2C- en M2M- markten.

Een wereld waarin een frisdrankmachine een zelfstandige economische entiteit is, die zelf verantwoordelijk is voor het beheren en de verkoop van zijn eigen drankvoorraad behoort tot de mogelijkheden. Een machine die dus naast het zelfstandig verkopen van een drankje aan de consument (M2C), ook zelf een order plaatsen kan bij bedrijven (B2M). Het kan zelfs een order plaatsen bij consumenten (C2M) om de voorraad aan te vullen. Wie is er straks juridisch en economisch aansprakelijk wanneer iemand ziek wordt van een frisdrank uit zo’n automaat? Een doos van Pandora wordt dus geopend bij het toelaten van een extra agent aan de economie.

Versnelde verandering is de enige constante in het huidige digitale tijdperk. Bedrijven kunnen hun borst voor de komende tijd nat maken. De geest is uit de fles. Het is digitaal darwinisme. Het is adapt or die!

Bronnen

Bakhuys Roozeboom, Floor, “Alexander Klöpping: ‘Producten beoordelen straks of jij wel een wenselijke klant bent’”, Adformatie, 26 november 2013, http://www.adformatie.nl/nieuws/bericht//alexander-kloepping-producten-beoordelen-straks-of-jij-wel-een-wenselijke-k

Duivestein, Sander, “De grootste uitvinding allertijden”, Frankwatching, 30 oktober 2013, http://www.frankwatching.com/archive/2013/10/30/de-grootste-uitvinding-allertijden/

Duivestein, Sander, “Humanisering van technologie: Jij bent de interface”, Emerce, 9 november 2013, http://www.emerce.nl/opinie/humanisering-technologie-jij-bent-interface

Duivestein, Sander, “Klant is koning in de intentie economie”, Frankwatching, 13 augustus 2012, http://www.frankwatching.com/archive/2012/08/13/de-klant-is-koning-in-de-intentie-economie/

Searls, Doc, “The Internet of me and my things”, Customer Commons, 18 februari 2013, http://customercommons.org/2013/02/18/the-internet-of-me-and-my-things/

Vanhemert, Kyle, “How Jawbone’s New Bracelet Heralds the Future of Predictive Wearables”, Wired, 26 november 2013, http://www.wired.com/design/2013/11/how-jawbones-new-bracelet-heralds-the-future-of-predictive-wearables/

Wuyts, Ann, “We’ll All Have a Personal Army of Specialized Smart Agents Soon”, Jini, 26 november 2013, http://www.jini.co/blog/2013/11/2017-personal-army-specialized-smart-agents/

Zojuist mijn hond uitgelaten. Op het Lissabonpad te Oisterwijk stond een auto in de greppel geparkeerd. Schijnbaar ‘s nachts gebeurd. De bestuurder was in geen velden of wegen te bekennen. De politie was inmiddels ter plekke. Ze stonden op het punt de eigenaar van zijn bed te lichten.

Sinds een week ben ik de eigenaar van een Samsung Gear. Een smartwatch met een onopvallende ingebouwde camera. Ik heb twee foto’s van de auto genomen. Niemand die ook maar iets in de gaten heeft. Als iemand een Google Glass op zijn neus heeft, dan weet je dat die persoon een foto of filmpje van je kan maken. Maar wanneer iemand simpelweg naar de wijzerplaat van zijn horloge kijkt, merkt niemand iets.

Nu had ik niet het idee dat ik geen foto mocht maken, maar toch, simpelweg voor het experiment. Valt het op of niet? Nee dus. Is dit horloge een voorbode van de surveillance staat waarin we in nabije toekomst met zijn allen leven?